1.Tip Aile: Çocuğu erken yaşta teknolojiyle tanıştırmayı gurur, başarı ve zekâ zannedenler.
Dijital teknolojik aletler bizim için nimet çünkü çocuğum sadece ekran ile yemek yiyor.
Çocuğum çok sakin çok uyumlu sabahtan akşama kadar telefon-tablet elinde sessizce oynuyor yavrum.
Bizim çocuk çok zeki daha 5 aylıkken telefon kullanmaya başladı.
Benim çocuğum tabletten tüm kavramaları, nesneleri vs. öğrendi tablet olmasaydı bu yeteneğini fark edemeyecektik.
2. Tip Aile: En başta teknolojinin doğru ve yararlı olarak nasıl kullanılması gerektiğini anlatmadan yanlış modelleme ile tutarsız davranıp bir de üstte çocukta kabahat bulanlar.
O telefon elinde sabahtan akşama kadar düşmüyor söylen söylen kim duyuyor acaba?
Zamane çocukları ne yapalım hepsinin elinde şimdi bu aletler var.
Biz mahrum kaldık yavrularımız hiçbir şeyden mahrum kalmasın.
Amannnnn canım bizde televizyon karşısında büyüdük bize ne oldu ki onlara olsun.
Ders çalışırsan telefon alırım. Karnen pek iyi gelirse tablet alırım.
Beni üzersen uslu çocuk olmazsan tabletini, telefonunu elinden alırım.
3. tip aile: Bilinçli, teknolojinin kölesi olmayan ve doğru şekilde faydalanmayı bilen, kararlı bir model olan anne-babalar.
Bizim evde teknolojik aletler bilgiye ulaşım, iletişim ve de yararlı içeriklerden faydalanmak için kullanılır.
Çocuğum okul öncesi dönem aralığında ister istemez teknolojik aletlerle karşılaşmak zorunda kaldı fakat biz sınırlı bir şekilde kullanıp model olabilmeyi başardık.
1.Tip Aile Modeli Analizi:
Öncelikle çocuğumuzu kesinlikle ama kesinlikle 0-3 yaş düzeyinde ekran ile tanıştırmamalıyız.
Erken yaşta ekranla tanıştırılan ve dilini çözen çocukların daha zeki olduğu kanısına nerden vardınız? Çocuklar sizi sürekli gözlemleyen ve tekrarlayan bir donanıma sahipler.
Çocukların örgün eğitim dışında dijital platformlarda öğrendikleri her bilgi, akış olarak çok hızlı ve kısa dikkat süresi gerektiren bilgidir. Bu nedenle hızlı ve kısa sürede çok fazla uyarana maruz kalan çocuklar okul sistemine geçince dikkatlerini daha uzun süre bir alanda toplamada zorluk yaşıyorlar. Bu nedenle dikkat eksikliği yaşayan çocuk sayısı her geçen gün artmaktadır.
Çocuğunuz yemek yiyebilecek ay aralığına geldiğinde eğer anne-babasını sofrada sürekli ekran karşısında görmediyse yemek yemek için ekran ihtiyacı hissetmeyecektir. Ekran karşısında hipnotize olan çocuklar sevmedikleri yemekleri bile farkında olmadan yiyorsa sevgili aileler bu durumu vicdani açıdan rahatlama sayabilir. Fakat ne yediğinin bile farkında olmayan çocuklar ilerde hem ekran bağımlılığı yaşayacak hem de yemek sırasında sofra adabı ve aile birliği kavramını oturtmamış olacaktır.
Çocuğunuzun gün içinde saatlerce ekran karşısında durup sessiz ve uyumlu ise akıllı benim çocuğum diyorsanız bende size şunu demek istiyorum çocuğunuz aile ilgi ve sevgisinden mahrum ve erken yaşta bilişsel gelişimine saldırıda bulunan her türlü zarara açıktır.
2. Tip Aile Modeli Analizi:
Çocuklar sınır severler. Lütfen çocuklarınıza her dönem ve aşamada sınır koyun. Ekran sınırı koymayan aileler çocuklarını sorumsuz ve bağımlı olmakla suçluyor ve üstüne üstelik otorite boşluğunu sürekli dile getirip çocuklarına şu mesajı veriyor: Yavrum biz disiplin sağlayamadık, biz sınır çizemedik ve hep bu durumdan şikayetçi olduğumuzu dile getirip senin bize karşı saygını zoraki olarak oluşturmak istiyoruz.
Nedense her dönemin zamane çocukları var ve bu çocuklar o dönemin yanlış ve zararlı olsa bile sürü psikolojisini baz alıp sınır konulmadan, doğrunun her dönemde doğru olduğundan bir haber kendi yarattığı korkunç doğrular ile baş başa bırakılıyor. Peki bahaneleri nedir sizce? Amannnn biz yaşayamadık yavrularımız yaşasın. Sevgili aileler çocuklar sizin geçmişteki ukdelerinizin yeni fragmanını oluşturmak için bu dünyaya gelmedi. Şahsen ben dünyaya geliş amacımızın daha kapsamlı tanımlarını biliyorum.
Televizyon karşısında büyüdüğünü ifade eden günümüz yetişkinleri şu an kendi dönemlerindeki birkaç anısını baz alarak ve içinde bulunduğumuz dönemin nasıl bir tehlike ile karşı karşıya olduğunun bilincinde olmadan ekranı kendi bütünsel sağlamlığını düşünerek güzelliyor. Oysaki artık ekran sadece evin ortasında herkesin ortak izlediği kesitlerden ziyade ekran her yerde ve ulaşımı artık çok kolay.
Ekran sınırlamasını ekranla tanıştırılan çocuklarda bağımlılık derecesine geldiğini ve derslerinin aksadığını düşünen ebeveynlerin ani yasakları ile de ödül ve ceza sistemine girebiliyor. Peki biz eğitimciler ödül ve cezayı nasıl kullanıyoruz?
Ceza: Sevilen ve istenilen şeyden sınır ihlali yaptığında mahrum bırakmadır.
Ödül ise: Ulaşılmak istenilen hedef sonrasında istenilen ile buluşturmadır.
Ekran ödül ve ceza olarak uygulamaya konulduğunda onu her halükarda istenilen ve sevilen, arzu edilen hale getiriyorsunuz.
3. Tip Aile Modeli Analizi:
Teknolojinin tamamen yasaklandığı ve çocukla hiçbir şekilde tanıştırılmadığı bir düzen şu an için neredeyse olanaksız. Çocuk eğitimine ve gelişimine önem veren aileler çocuklarına doğru model olarak aile içi iletişimi kuvvetli tutup ve çocuğun gelişim dönemlerini takip edip neye ihtiyacı varsa ona ağırlık verirler. Çocukların 0-6 yaş arasında en çok ihtiyaç duyduğu şey oyundur. Aileler 0-3 yaş arasında kesinlikle ekran ile mecburi karşılaşmalar dışında uzun süreli olarak çocuğu karşılaştırmazlar. 3 yaş sonrasında bulundukları farklı ortamlarda da karşılaşılacağı için çocuğa teknolojinin doğru kullanımı aileler tarafından öncelikle model olunup sonra gerek görüldüğü her aşamada açıklanır. Çocuklar sınırı sever ve burada sınırlara saygı duyar. Aile çocuğa her fırsatta zaman ayırıp onun kendi dünyasını keşfedeceği alanlar yaratmasına imkan tanır. Teknolojinin yarattığı dünyaya hapsolmadan onu kendi işini kolaylaştıracak şekilde kullanmayı öğrenir. Bütünsel açıdan gelişmek için çabalamayı öğrenir.
PEKİ SİZ HANGİ AİLE MODELİNE SAHİPSİNİZ?